- تحقیق درباره قالب شعری غزل
فهرست مطالب
مقدمه
تاریخچه غزل
تحولات در غزل :
انواع غزل های معاصر :
۱- غزل تعلیمی
۲- غزل سنت گرا
۳- غزل زنانه ،
۴- غزل به زبان امروزی
۵- غزل هندی
۶- غزل نو
۷- غزل های هندی نو
۸ – مثنوی غزل :
۹- غزل مثنوی
غزلواره :
غزلواره ای از پرویز خانقی :
منابع:مقدمه
غزل در اصطلاح شعرای فارسی، اشعاری است بر یک وزن و قافیت، با مطلع مصرع که حد معمول متوسط مابین پنج بیت تا دوازده باشد و گاهی بیشتر از آن تا حدود پانزده و شانزده بیت، و بندرت تا نوزده بیت نیز گفته اند. اما از پنج بیت کمتر باشد میتوان آنرا غزل ناتمام گفت؛ و کمتر از سه بیت را به نام غزل نشاید نامید.کلمه غزل در اصل لغت، به معنی عشقبازی و حدیث عشق و عاشقی کردن است؛ و چون این نوع شعر بیشتر مشتمل بر سخنان عاشقانه است، آنرا غزل نامیده اند. ولیکن در غزل سرایی حدیث مغازله شرط نیست، بلکه ممکن است متضمن مضامین اخلاقی و دقایق حکمت و معرفت باشد، و از این نوع غزلهای حکیمانه و عارفانه نیز بسیار داریم که نمونه آنرا نقل خواهیم کرد.فرق میان غزل با تغزیل قصیده، آن است که ابیات تغزل باید همه مربوط به یک موضوع و یک مطلب باشد، اما در غزل تنوع مطالب ممکن است؛ چندانکه آنرا شرط غزل دانسته اند. غزل هر قدر لطیف تر و پرسوز تر باشد، مطبوع تر و گیرنده تر است؛ و همان اندازه که در قصیده فخامت و جزالت مطلوب است، در الفاظ و معانی غزل باید رقت و لطافت بکار برد و از کلمات وحشی و تعبیرات خشن و ناهموار سخت احتراز کرد.
تاریخچه غزل
غزل، یکی از قدیمی‌ترین قالب‌های شعر فارسی است که شاید اگر در ادبیات جهان دنبالش بگردیم شکل‌هایی نزدیک به همین قالبی که در زبان فارسی وجود دارد را بتوانیم بیابیم.
غزل، یکی از قدیمی‌ترین قالب‌های شعر فارسی است که شاید اگر در ادبیات جهان دنبالش بگردیم شکل‌هایی نزدیک به همین قالبی که در زبان فارسی وجود دارد را بتوانیم بیابیم. وقتی انواع ادبی را تقسیم می‌کنند، یکی از گونه‌های ادبیات که نوع اصلی نیز محسوب می‌شود، تغزل است؛ که باید خود را در قالبی نشان داده ، محملی برای ارایه خود داشته باشد که ادبیات فارسی این را به عهده شعر نهاده است، یعنی هنر کلامی که تغزل را حمل می‌کند، شعر است غزل چون توانسته است تغزل را با خود حمل کند، پیشینه‌ی بسیار دوری دارد؛ حتا در مراجعه به اوایل شکل‌گیری شعر فارسی نیز با غزل مواجه می‌شویم.درواقع، بعد از سروده‌های شهید بلخی، غزل وارد ادبیات ایران می‌شود. با تقسیم‌بندی‌های دوران شعر فارسی ،دقیقا همراه با شکل ویژه‌ای که حکومت بر رعایای خود داشت، غزل هم شیوه خاصی را برای خودش در نظر گرفته است، وقتی می‌شود راحت و بدون پرده‌پوشی صحبت کرد، می‌بینیم که غزل از عناصری استفاده می‌کند که عناصری با نظایر بیرونی هستند که این امر در اشعار شاعرانی مانند فرخی، انوری و … که متعلق به سبک خراسانی هستند، مشاهده می‌شود.بعد از حمله مغول که نمی‌شد خیلی از حرف‌ها را بیان کرد، غزل این وظیفه شاعران را به عهده می‌گیرد و هنگام سخن گفتن از شاهد، می و سرو، جای یک کاراکتر ساده در شعر، سعی به تبدیل کردن نماد دارد که بتواند معانی مختلفی را با خود حمل کنند. این امر در سبک عراقی بیشتر دیده می‌شود.
فروش فایل3
فروشگاه فایل3فروش فایل3
فروشگاه فایل3تحقیق درباره قالب شعری غزل
تحقیق درباره قالب شعری غزل
RSS feed.
برای توضیحات بیشتر و دانلود کلیک کنید
مقایسه مبانی فکری و سنت شعری رودکی (پدر شعر فارسی) و نیما یوشیج (پدر شعر نو)
مقایسه مبانی فکری و سنت شعری رودکی (پدر شعر فارسی) و نیما یوشیج (پدر شعر نو)
RSS feed.
- مقایسه مبانی فکری و سنت شعری رودکی (پدر شعر فارسی) و نیما یوشیج (پدر شعر نو)
دسته:
زبان و ادبیات فارسی
بازدید: 1 بار
فرمت فایل: doc
حجم فایل: 308 کیلوبایت
تعداد صفحات فایل: 340به نظر محقق برای یک مقایسه‌ی اصولی و صحیح، نخست باید به بررسی و
شناخت جزئیات مطالب مورد قیاس پرداخت و سپس نتیجه‌گیری نمود.
البته قابل ذکر است که اگر بخواهیم یک مقایسه‌ی نسبتاً اصولی
انجام دهیم؛ باید با توجه به آنکه تعداد ابیات بر جای مانده از
این دو شاعر بسیار از لحاظ کمیت با هم اختلاف دارند و چون تعداد
ابیات بر جای مانده از رودکی کمتر از هزار بیت است ولی در مورد
نیما یوشیج این تعداد چندین برابر می‌باشد؛ لذا به ذکر پاره‌ای از
آنها می‌پردازیم تا بدین وسیله یک توازن تقریباً منطقی بین شمار
ابیات این دو شاعر از لحاظ ارزیابی برقرار گردد.لازم به ذکر است که در تذکره‌ها و کتب تاریخ ادبیات درباره‌ی شمار
اشعار رودکی سخن بسیار گرفته‌اند: برخی آن را متجاوز از یک میلیون
بیت می‌دانند و برخی دیگر بر آن‌اند که 700 هزار بیت بوده، و نیز
آورده‌اند که شعر رودکی در صد دفتر گردآوری شده بوده که بی‌گمان
این ارقام مبالغه‌آمیز است. آنچه مسلم است آن است که رودکی پر شعر
بوده و اکنون همان‌طور که ذکر شد مقدار اندکی از سروده‌های او در
دست است.[1]در این مجموعه تلاش شده است که با بررسی و تفحص بر روی اکثر آثار
و تحقیقاتی که در باب این دو شاعر شده است و در کنار هم قرار دادن
آن مطالب به نتیجه‌ای که مورد نظر است، دست یافته شود. در باب
رودکی و نیما یوشیج تحقیقات و کتب فراوانی به انجام رسیده و تألیف
شده است؛ اما آنچه اکنون پس از سالها می‌تواند انگیزه‌ای برای
تأمل و تألیفی دوباره در شعر و زندگی این دو شاعر باشد، یکی همان
مقایسه‌ی مبانی فکری و سنت شعری این دو است و نیز شاید با این روش
پاره‌ای از ابهامات با این روش از میان برداشته شود و دیگر آن که
شاید در کنار هم قرار دادن مطالب به صورت مقایسه‌ای راه تازه‌ای
را در نقد و تحلیل اشعار این دو گوینده‌ی شهیر ایرانی به همراه
داشته باشد.مجموعه‌ی حاضر به هر حال کوششی است برای آشنایی و باز آشنایی که
از منابعی بسیار با ارزش در این زمینه مدد جسته است.نخستین شناسندگان رودکی:
درباره‌ی چند تن از بزرگان ادب و سخن سرایان ایران دشواری بسیار
بزرگی که در پیش ماست این است که درباره‌ی نام و نسب و تاریخ در
گذشت و جزییات زندگی ایشان آگاهی درست و دقیق در کتاب‌های رایج
نیست. گویی شهرت ایشان وانتشار فوق‌العاده‌ی آثارشان چنان در میان
مردم ایران درگرفته است که در پی این گونه جزئیات که درباره‌ی
ایشان بسیار اهمیت دارد نرفته‌اند و در حقیقت شهرتشان، زندگیشان
را تحت‌الشعاع قرار داده است. چنانکه درباره‌ی فردوسی هنوز
مجهولات فراوان در پیش داریم. یکی از آن گویندگان شهیر رودکی است
که زندگی و آثار و افکار او پیوسته در ابهام مانده است و نخستین
کسی که بحث درباره این مرد بزرگ را به جایی رسانده است که برخی
جزییات زندگی او را از زیر پرده استتار روزگار بیرون کشیده مرحوم
محمد قزوینی در حواشی چهار مقاله نظامی عروضی است.[2]اینک باید آن چه درباره‌ی رودکی در کتاب‌های رایج آمده است به
ترتیب تاریخ نقل کرد:- نخستین کسی که ذکر از رودکی کرده نظامی عروضی
سمرقندی در کتاب معروف چهار مقاله است که آن را در حدود سال 550
تألیف کرده است. - پس از او، محمد عوفی در لباب‌الالباب که آن را در
حدود سال 618 تألیف کرده است. - حمدالله مستوفی در کتاب تاریخ گزیده که آن را در
سال 730 تألیف کرده است. - دولتشاه‌بن علاء‌الدوله بختیشاه غازی سمرقندی در
تذکره‌الشعرا که آن را در سال 892 به پایان رسانیده است. - جامی در بهارستان که آن را در سال 892 تألیف کرده
است. - حکیم‌شاه محمدبن مبارک قزوینی در ترجمه
مجالس‌النفایس علیشیرنوایی[3] که از سال
927 تا 929 مشغول ترجمه آن بود. - غیاث‌الدین‌بن‌همام‌الدین هروی خوندمیر در کتاب
معروف حبیب‌السیر. - محمدعارف لقایی در مجمع‌الفضلا.
- امین احمد رازی در هفت اقلیم.
- شیخ ابوالقاسم بن ابوحامدبن نصر بلیانی انصاری
کازرونی در کتاب سلم السماوات. - محمدصادق ناظم تبریزی در نظم گزیده.
- میرحسین دوست سنبهلی در تذکره حسینی.
- امیر شیرعلیخان لودی در مرآة الخیال.
- حاج لطفعلی بیک آذر بیکدلی در آتشکده.
- میرغلامعلی آزاد بلگرامی در خزانه عامره.
- محمد قدرة الله‌خان گوپاموی در نتایج الافکار.
- رضاقلی‌خان هدایت درمجمع‌الفصحا.
- تامس ویلیم بیل در مفتاح‌التواریخ.
- امیرالملک سید محمد صدیق حسن‌خان در شمع انجمن.
- مولوی آغااحمدعلی احمد در هفت آسمان.
- میرزا محمدناصر طبیب دیلمی متخلص به ادیب.
- مولانا محمد عبدالغنی‌خان غنی موفرخ آبادی در
تذکرة‌الشعرا. - صدرالدین عینی مؤلف تاجیکستان.
- مولانا محمدحسین آزاد در کتاب سخندان فارس.
- میرزاده و سهیلی و جلال اکرامی و بزرگ‌زاده در کتاب
نمونه‌های ادبیات تاجیک. - غلامرضا ریاضی در کتاب دانشوران خراسان.
این افراد در کتب و یا تذکره‌های خود از رودکی و نسب و نام و لقب
و زادگاه و اشعار وی به گونه‌های مختلف سخن گفته‌اند.[4]نخستین شناسندگان نیما یوشیج:
آنچه را که در ابتدای این بحث در باب رودکی و فردوسی بیان کردیم
در مورد زندگی و احوال نیما یوشیج صدق نمی‌کند و دلیل آن هم
موقعیت و عصر زندگی وی می‌باشد؛ هر چند هنوز ابهاماتی در فهم بعضی
از اشعار او وجود دارد اما در مورد زندگی و احوال او نویسندگان و
گویندگان بسیاری قلمفرسایی کرده‌اند که به نام پاره‌ای از آنان
می‌پردازیم:- مهدی اخوان ثالث در کتب معروف خود «بدایع و بدعتهای
نیما» و «عطا و لقای نیما» و در مقالات و سخنرانیهای متعدد خود. - سیروس طاهباز در چاپ و تکثیر بسیاری از مجموعه‌های
اشعار و نامه‌های نیما. - یحیی آرین‌پور در کتاب از صبا تا نیما (تاریخ ادب
فارسی معاصر). - محمد ضیاء هشترودی در مقالات و سخنرانی‌ها.
- لئون سرکیسیان در مقالات خود.
- محمدحسین شهریار در مقالات و اشعار
خود.[5] - جلال آل احمد در مقالات و سخنرانیهای خود.
- حبیب یغمایی در مقالات و سخنرانیهای خود.
- شین پرتو (دکتر علی پرتو) در سخنرانی و مقالات.
- اسماعیل شاهرودی (آینده) در سخنرانی و مقالات.
- فروغ فرخ‌زاد.
- ابراهیم ناعم.
- نصرت رحمانی در شعر الرثاء که در مرگ نیما
سرود.[6] - دکتر تقی پورنامداریان در کتاب خانه‌‌ام ابری است.
- دکتر بهروز ثروتیان در کتاب اندیشه و هنر در شعر
نیما.
[1] . دیوان شعر رودکی (حاوی همه
اشعار مستند بر پایه تازه‌ترین یافته‌ها با بیت نما و نمایة
عام)، دکتر جعفر شعار، ص 5.[2] . محیط زندگی و احوال و اشعار
رودکی، سعید نفیسی، ص 257.[3] . مجالس‌النفایس در تذکره شعرا
قرن نهم تألیف میرنظام‌الدین علیشیر نوایی، به سعی و اهتمام
علی اصغر حکمت تهران 1323.[4] . برای اطلاع بیشتر رجوع شود به
کتاب «محیط زندگی و احوال و اشعار» سعید نفیسی، صفحات 257 تا
300.[5] . محمدحسین شهریار، در تیرماه سال
1323، شعر بلند و زیبای «دو مرغ بهشتی» را سرود که مرادش از
دو مرغ، نیما یوشیج و خودش بود و شرح سفرش برای دیدار نیما و
آن را به نیما تقدیم نمود.[6] . برای اطلاع بیشتر از متن مقالات
و سخنرانی‌ها و اشعار به کتاب یادمان نیما یوشیج مراجعه شود.قیمت : 20,000 تومان
بلافاصله پس از پرداخت ، لینک دانلود به شما نمایش داده می شود و
همچنین یک نسخه نیز برای شما ایمیل می شود .
کلمات کلیدی :
مقایسه مبانی فکری و سنت شعری رودکی (پدر شعر فارسی) و نیما یوشیج
(پدر شعر نو) ,
پروژهایی در مورد مقایسه مبانی فکری و سنت شعری رودکی ,
مقالاتی در مورد مقایسه مبانی فکری و سنت شعری رودکی (پدر شعر
فارسی) و نیما یوشیج (پدر شعر نو) ,
مطالبی در مورد مقایسه مبانی فکری و سنت شعری رودکی (پدر شعر فارسی)
و نیما یوشیج (پدر شعر نو) - نخستین کسی که ذکر از رودکی کرده نظامی عروضی
برای توضیحات بیشتر و دانلود کلیک کنید